کد مطلب:276502 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
رعایت و اداء امانت
امام علیه السلام امانت الهی است، چنان كه در زیارت جامعه آمده: شمایید روشن ترین مسیر و استوارترین راه و شهدای دار فانی (دنیا) و شفعای دار باقی (آخرت) و رحمت پیوسته و آیت مخزون و امانت حفاظت شده. [1] .
شیخ ابوالحسن شریف در كتاب مرآة الانوار و مشكاة الاسرار گفته: امانت، به خود امامان و ولایت و امامت ایشان تأویل گردیده است، كه هر جایی - با رعایت تناسب - تأویل خاصّ خود را دارد. در بعضی از اخبار است كه امامان امانت سپرده شده هستند، كه خداوند آنان را به اولیای مؤمن خویش در زمین سپرده است.
و در بعضی از زیارت ها آمده: شهادت می دهم... و ا ینكه شما امانت محفوظ هستید.
[ صفحه 521]
و ظاهراً منظور وجوب رعایت و پیروی و اطاعت آنان و پرهیز از آنچه مایه ناخشنودی ایشان است، چنان كه در حدیث ثقلین كه بین خاصّه و عامّه مشهور است این معنی وارد شده است. [2] .
و در زیارت دیگری آمده: شما امانت های نبوّت هستید، یعنی امانت های پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله.
و در تفسیر فرات از امام باقرعلیه السلام است كه فرمود: ماییم آن امانتی كه بر آسمان ها و زمین و كوه ها عرضه شد.... [3] .
می گویم: مضمون روایت دیگری از امام صادق علیه السلام چنین است: خداوند - عزّوجلّ - ارواح امامان را بر آسمان ها و زمین و كوه ها عرضه نمود و در فضیلت آنان گفت، آنچه گفت.... [4] .
جان كلام این كه باید گفت: بی تردید رعایت امانت ها - به حكم عقل و آیات و روایات - واجب است. و نیز تردیدی در این نیست كه رعایت ها و حفاظت ها نسبت به انواع و اصناف گوناگون امانت ها مختلف می باشد. بنابراین هر امانتی به نحوه خاصّ خودش رعایت می گردد، و رعایت ا ین امانت الهی به اظهار محبّت و جدّیت در نصرت و اطاعت است. و چون این عناوین با مداومت و جدّیت در دعا برای تعجیل فرج مولای ما صاحب الزمان علیه السلام تحقق می یابند، به طور حتم با این عمل رعایت این امانت انجام می گیرد. و اگر تفصیل این مطلب را خواسته باشی، با تمسّك به عنایت پروردگار علاّم و توسل به امامان معصوم علیهم السلام بیان می نماییم.
سخن در این جا در چند امر واقع می شود:
اول: در معنی امانت محفوظ.
دوم: در بیان وجوب حفظ امانت و رعایت آن و ادا كردن آن به اهلش - از جهت عقل و نقل -.
[ صفحه 522]
سوم: در بیان چگونگی رعایت آن امانت الهی.
چهارم: در بیان این كه دعا برای مولایمان حضرت صاحب الزمان و درخواست تعجیل فرج آن جناب از درگاه خداوند، از جمله مصادیق رعایت و حفظ امانت الهی است.
شیخ ابوالحسن شریف در كتاب مرآة الانوار و مشكاة الاسرار گفته: امانت، به خود امامان و ولایت و امامت ایشان تأویل گردیده است، كه هر جایی - با رعایت تناسب - تأویل خاصّ خود را دارد. در بعضی از اخبار است كه امامان امانت سپرده شده هستند، كه خداوند آنان را به اولیای مؤمن خویش در زمین سپرده است.
و در بعضی از زیارت ها آمده: شهادت می دهم... و ا ینكه شما امانت محفوظ هستید.
[ صفحه 521]
و ظاهراً منظور وجوب رعایت و پیروی و اطاعت آنان و پرهیز از آنچه مایه ناخشنودی ایشان است، چنان كه در حدیث ثقلین كه بین خاصّه و عامّه مشهور است این معنی وارد شده است. [2] .
و در زیارت دیگری آمده: شما امانت های نبوّت هستید، یعنی امانت های پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله.
و در تفسیر فرات از امام باقرعلیه السلام است كه فرمود: ماییم آن امانتی كه بر آسمان ها و زمین و كوه ها عرضه شد.... [3] .
می گویم: مضمون روایت دیگری از امام صادق علیه السلام چنین است: خداوند - عزّوجلّ - ارواح امامان را بر آسمان ها و زمین و كوه ها عرضه نمود و در فضیلت آنان گفت، آنچه گفت.... [4] .
جان كلام این كه باید گفت: بی تردید رعایت امانت ها - به حكم عقل و آیات و روایات - واجب است. و نیز تردیدی در این نیست كه رعایت ها و حفاظت ها نسبت به انواع و اصناف گوناگون امانت ها مختلف می باشد. بنابراین هر امانتی به نحوه خاصّ خودش رعایت می گردد، و رعایت ا ین امانت الهی به اظهار محبّت و جدّیت در نصرت و اطاعت است. و چون این عناوین با مداومت و جدّیت در دعا برای تعجیل فرج مولای ما صاحب الزمان علیه السلام تحقق می یابند، به طور حتم با این عمل رعایت این امانت انجام می گیرد. و اگر تفصیل این مطلب را خواسته باشی، با تمسّك به عنایت پروردگار علاّم و توسل به امامان معصوم علیهم السلام بیان می نماییم.
سخن در این جا در چند امر واقع می شود:
اول: در معنی امانت محفوظ.
دوم: در بیان وجوب حفظ امانت و رعایت آن و ادا كردن آن به اهلش - از جهت عقل و نقل -.
[ صفحه 522]
سوم: در بیان چگونگی رعایت آن امانت الهی.
چهارم: در بیان این كه دعا برای مولایمان حضرت صاحب الزمان و درخواست تعجیل فرج آن جناب از درگاه خداوند، از جمله مصادیق رعایت و حفظ امانت الهی است.
[1] بحار الانوار: 129:102.
[2] عبارت حديث ثقلين - بنابر يكي از روايات - چنين است: «إنّي تاركٌ فيكم الثقلين كتاب اللَّه وعترتي ما إن تمسّكتم بهما لن تضلّوا أبداً ولن يفترقا حتّي يردا عليّ الحوض؛ من دو شي ء گرانب ها در ميان شما ترك مي گويم كه اگر به هر دو تمسك جوييد، هيچ گاه پس از من گمراه نخواهيد شد، كتاب خداو عترم را و اين دو از هم جدا نخواهند شد تا اينكه كنار حوض (كوثر) بر من بازگردند. اين حديث را اغلب علماي عامه و خاصه در اعصار مختلف روايت كردهاند، براي تفصيل مطلب به جوامع مهم حديث مراجعه شود. (مترجم).
[3] تفسير فرات: 147.
[4] معاني الاخبار: 108؛ مرآة الانوار: 85.